Ik kan namelijk niet anders als republikein. Het koningshuis is poppenkast met een Jan Klaassen en een Katrijn, een koning en een koningin…

…want ik kan mij als auteur/fotograaf/kunstschilder/prozaïst/poweet geen andere stiel in denken dan de wereld die mijn wereld is en slechts weinigen mogen betreden. Mijn geheime goed geluimde tuin der lusten dus. Kort samen gevat. Ex-VKbloggers niet welkom uiteraard want die hebben me toch misdragen jegens ons huis- tuin- en keuken genie. Niet te kort!

Die tuin, zegt U? Begrensd door een met weelderige klimplanten, rozen en kamper foelie voornamelijk, verweerde stenen muur van pak um beet twee meter vijftig en slechts te betreden via een afsluitbaar ijzeren hek.

En sodommieteren jullie maar fijn naar je eigen krappe balkon drie hoog achter met plestik meubilair en ranja met een rietje.

Ik kan mij namelijk geen beter en plezantere ambiance voorstellen dan tussen mijn boeken.

Dáár is het te vinden voor de oprechte zoeker. Wat? De crux.

Ik moet dan denken aan dat toneelstuk “De kruk van Asmodée”, een dolkomische sketch voor één heer en één dame, geschreven in de negentiende eeuw door mijn overgroot vader C P T Bigot, van de verarmde Franse tak, zoals U begrijpt vanuit Uw eigen.

Weet U: toen ik debuteerde als slanke, romantische jongeman met lang blond haar in het roze kunstenaarsplantsoen, liep ik heel verlegen in de regen in een hippe bloes met Paisley motieven en roze pantalon op fijne blauwe schoenen op een Blue Monday daar met opgeheven handen in een halleluja en houd er den moed maar in stemming naar binnen in een uiterst joviale bui. Okee, ik was mijn paraplu vergeten, maar dankzij de artistieke extase èn mijn geesteskracht verdampten de regendroppels nog voor zij mijn blanke huid raakten.

Ik ben me daar dus verder wel even de pleurus geschrokken!

Wat een rare, gestoorde, onaangename gassige mensen en te vaak ook psiegies aangetaste, gedrogeerde meneren en mevrouwen zijn me daar te vinden, zeg!

Ik zag daar slechts de nieuwe kolere van de keizer.

Vroeg mij laatst nog een functionaresse van Pulchri of ik ook een werk had in geleverd voor de Majesteitstentoonstelling, dus ik zeg tegen de aangename dame; ik ken als kunstenaar en mens achter de kunstenaar vanwege mijn hoge leeftijd heel goed Zomertijd en Wintertijd, doch geen Majesteit.

Ik kan namelijk niet anders als republikein.Het koningshuis is poppenkast met een Jan Klaassen en een Katrijn. En verder ben ik via de emergency exit het kunstenaarsplantsoen weer uitgelopen want wat wil men daar? Twee scheppen subsidie pokon op de kop en een teil gemeente pils. Ik ben er nimmer meer terug gekeerd en over de kutstreken die mijn geachte collegae mij flikten een andere keer! Voorwaar; ik zal ze noemen bij name. Ik dank U voor Uw aandacht..