IK BEN NOG STEEDS EEN GIGANTISCHE STEEN DES AANSTOOTS (DEEL 3)

IK BEN NOG STEEDS EEN GIGANTISCHE STEEN DES AANSTOOTS IN HET KUNSTENAARSPLANTSOEN (DEEL 3)

Posted on 23 juni 2010 door fredvdwal

IK BEN EEN GIGANTISCHE STEEN DES AANSTOOTS EN DAT IS GOED , WANT DAT KENMERKT UITEINDELIJK TOCH DE WARE KUNSTENAAR …(DEEL 3)

AUTEUR DEZES OP DE FEUTEU MET SADISTIES VERTROKKEN OUWE RUKKERSKOP KIJKT U AAN MET THE MEDIUM IS THE MESSAGE VAN: “KUNT U NOG RUKKEN, RUK DAN MEE, VAN JE HOPPAKEE GOEREE OVERFLAKKEE!”

Samen met een lid van de vrouwelijke kunne uit VKblogland die beslist niet bij naam en toenaam genoemd wil worden in verband met mijn activiteiten moeten wij als gewetens volle personen ook wel eens iemand uit Bloggersland heel serieus persoonlijk terecht wijzen en op het goede pad brengen of op zachte toon liefdevol maar toch ook weer heel dwingend pastoraal toe spreken en dat komt veel vaker voor dan de lezer c.q. lezers zo zouden denken door de bank genomen.
Wij hebben daar zo onze eigen taktieken voor, gedestilleerd uit de bekendste as sertiviteits trainingen en niet te vergeten de verboden gedragstherapie vol sadoma sochistsche praktijken uit de studie van Dr. van Kloppenstein tot Stoutenberg en dan wordt het slachtoffer even mee naar de kelder gesleept bij de flakkerende flambouwen aan het Andreaskruis op- en afgezweept worden.
Wij winnen dus altijd de verbale zowel als de fysieke confrontatie als doorge winterde beroepsartiesten en laten soms niet eens menselijke wrakken achter die eerst het zoutzuurbad in gaaan om op te lossen en we gelijk moeten laten afzinken in de duistere diepten van het onbewuste, die oceaan der ver schrikkingen, want als je de luitjes eenmaal confronteert met hun eigen troebele, ondiepe, gedachten en los geslagen emoties die daar maar vrij rond zwemmen in het brakke water hunner gedachteleven gaan alle sluizen open.
Ook wij weten als fijnbesnaarde kunstlefhebbers hoe de mensen totaal van God los zijn en alles verwerpen wat in het Dikke Boek geschreven staat.
De intieme gesprekken bij candlelight en hele sloten Booze met een zulveren schaal froe froetjes?
U eist Uw deel daar aan ook weer eens op?
U heeft gelijk: het is ook van origine flikkervoer, maar daar trekken wij ons niets van aan in onze tolerantie.
Wij gaan door waar anderen voor terug deinzen.
U zult de locatie wel willen weten?
Laat ik U dan een hint geven! Alleen niet gelijk gaan doorlullen!
Meestal doen wij dat als de SM kelder bezet is allemaal in een sjieke gelegenheid in kamer 304 met de bewakingscameras draaiend, maar laten de gast wel vooraf dubbel betalen al naar gelang we de rekening torenhoog willen opjuinen en dat is dan exclusief het uurtarief van 350 euri zonder BTW want we zijn niet helemaal van lotje getikt en als er geprotesteerd wordt tijdens het af rekenen gooit een van ons tweeën de dure jas van de cliënt, die net spartelend aan de kapstok hangt aan zijn vette kraag wel even in een modderplas buiten zes hoog over het balkon, dat is bij uitstek de Zen manier van omgaan met de behoeftige medemens, die knapt daar ontzettend van op.
Of af! Ook goed.
Zo zijn zijn wij de hulpbehoevende ander tot een hand en een voet, maar alleen als het ons uit komt, anders hoeft het voor ons niet echt en gaan wij ons weegs naar de volgen de keilenwinkel om lekker flink door te halen tot we katjelam de staat van het leplazerussendom bereiken en zingend door de nacht over straat gaan als we er weer eens uitgeschopt zijn vanwege liederlijk gedrag.
Coma zuipen is ons devies voor de jonge veld onderzoeker om verder te komen met de BDE. De kenner weet waar ik op doel en ook de onnozel antroposoof met zijn zakje anthraxpoeder, dat hapt er lekker in bij een onbespoten voederbiet.
Laten wij het slechts over onze alom bekende therapeutische aanpak hebben voor de discussie te ver voert, want anders is er weer een joker die mij lastig valt en allerlei verwijten gaat maken.

ROTTE MISPEL

Alleen wanneer we toevallig toch in per ongeluk de buurt zijn willen we nog wel eens de helpende hand toesteken als het niet te lang duurt, anders laten we ge woon los voor het gemak.
Voor je het weet heb je daar allemaal een dagtaak aan die brekebeentjes en min vermogende collegaatjes met heel veel psychische problemen en echtelijke on min, maar dan haken we ook lachend af als de materie te zwaar wordt om via onze handvaten naar omhoog te sjorren.
Het moet niet al te moeilijk worden. En van plakkers houden we helemaal niet daarom zet ik ook altijd gelijk de kookwekker bij binnenkomst en de vullisbak klaar.
Slachtoffer er naakt in, gebonden aan handen en voeten het zebrapad op rollen door een trap tegen het vat te geven en roepen ‘Klaar!Over!’ als er net een vrachtwagen met oplegger er over heen rijdt.
Gebeurt natuurlijk niet dagelijks.
Nee, daar kunnen we allemaal niet regelmatig aan beginnen om andermans last te dragen een eind weegs, anders komen we aan ons zelf niet toe en dat moeten wij vooral voorkomen. Ik ben toch voor mijn levensmotto: Eerst die andere weblog ster en ikke en de rest kan stikken!
Wie achter blijft valt vanzelf wel af als een rotte mispel, daar hebben we totaal geen omkijken meer naar.
Nazorg? Ja zeg, ammehoela met een hoepeltje er om.
Hoelahoepen dus met Chubby Checker die vette Cotton Pickende komkommer plukker.
Lat ik me bij het onderwerp houden.
Over het algemeen valt de appel toch al niet ver van de perenboom, maar dat weer een heel ander verhaal, want waar het fruit valt, valt het nergens, net als gisteren om dezelf de tijd maar dan verleden jaar in Mariënbad. U kent die rolprent wel als intellektjuweel.
Zwart en wit, dat kon toen nog allemaal!
Net als die film La Dolce Vita met die oversizede stoot Anita Ekberg met de dikke tieten.
Ja, dat trekt heel wat manvolk met vunzige gedachten! Dat kunnen we niet hebben. Er is al zoveel smeerlapperij op aarde en monsters zonder waarde op de roltrap van de Bijenkorf.
We houden het aan de ene kant uit die overweging exclusief maar aan de andere kant toch inclusief BTW, dat is voorschrift van uit de overheid.
Het is voor ons beslist wel van Live Now Pay Never.

STROOMSTOOTWAPEN PARAAT

En daar gaan we nog een keer en halen de 45 km otomobiel, die reutelende mini diesel van stal! Er past heel wat op het dak als je het goed vast sjort en wordt het te vol dan ga ik er achter aan op mijn felrooie skoeter met het verende zadel en mijn luidruchtige toeter.
En wilde ik er vroeger helemaal een feestje van maken reed ik van Oldeboorn naar Grou op de skoeter met een paar tepelklemmen aangezet waar loden visgewichten aan hingen en ‘Ooooh, Boy’, als je dan door een kuil rijdt weet je weer waarvoor je je nikkelen doppen hebt gekregen van de Schepper van het Al, maar ik wil beslist niet uitweiden over mijn soft SM voorkeuren, dan staan er straks hele rijen kandidaten lekkend van uit hullie zullie d’r intiem voor mijn hek, opgesteld in rijen van vier, te popelen voor een stevige aanpak.
Ik heb mijn oudste dochter Misja al vaker in het verleden aangeraden zich te manifesteren als SM Meesteres voor gefortuneerde heren op leeftijd die zich niet kunnen verweren om zich een aardig inkomen te verwerven, maar niks hoor, het meisje wil weer eens niet luisteren.
Zelfs niet toen ik aanbood om dan als beschermer in de kledingkast te gaan zitten met een stroom stootwapen of een stoomstrijkijzer voor als de klant wat obstinaat wordt, jaag je toch gewoon 50000 volt door zijn ballen of begin met strijk en zet aan de gerimpelde balzak om die even op te stomen. Kijken wie dan het eerste in huis jubelend klaar komt.

PERZIKENLIKEUR

Dan rijden wij weer op een mooie zomerdag als we een goeie dag hebben in onze leuke 45 km otomobiel door de provincie en zegt zij na een lange periode van stil zwijgen omdat ik mij op de weg moet concentreren, met sonore, soms zelfs gevoi leerde stem: ‘Taalbeest, pak de map even die onder de dummies ligt, naast die flessen perzikenlikeur boven op de schetsboeken en zorg er voor dat de dop er op blijft zitten anders kan ik vanavond al weer gaan boenen!’
Dan graai ik achteruit en zit soms per ongeluk onder haar rok.
Niet met opzet. Helemaal niet!
Ook niet opzettelijk met de jachthoorn op zoek naar kutspek. Over berg en dal klinkt mijn hoorngeschal, dat wel!
Oh, nee, hoor, dat doen we helemaal niet, stel je voor, dat zou toch immoreel zijn op de Autobahn.
Hooguit omhangen wij ons met serpentines, mirletons en feestmutsen. Als je niet mag GSM-en als bestuurder dan mag je ook niet gaan zitten graaien met je rech ter voorpoot in het intiem van de medepassagier, heb ik ergens gelezen. Die ene keer was ik gewoon even verdwaald in dat slipje met twaalf speelopeningen, net zoveel als er poorten van Jeruzalem en discipelen waren, het had daarom ook een spirituele New Age component , dat moet vandaag de dag kunnen, als bij een ex cursie in bos en veld, nacht op de kale venusberg alhoewel ik liever met mijn vingers in het struweel zit te spitten, dichte bosschages die de geheime ingang van de lustgrot aan het spiedende mannen oog onttrekken en dat ik van de weg raakte kwam allemaal omdat ik een voorrangsbord negeerde en een beetje scheel zie door die langpootmug op de achteruitkijkspiegel.
Ik loens namelijk al vanaf mijn veertiende levensjaar van pure geilheid in mijn korte corduroy padvindersbroek met fluit en koppelriem.
En padvinders zijn allemaal gat vinders.
Vraag maar aan de hopman, want die gaat van hop hop hop er boven op, man! Mijn ogen jojoën in sinds die tijd de kassen uit en alle kanten op.
Daar is geen medicatie voor mogelijk dus jojo ik lekker door met Sunfish ter zee, ter land en in de lucht.
Toch ging het toen op een lange rit, dertig uur achter het stuur aan een stuk omdat je met 45 km per uur ook niet opschiet als je geen lange dagen maakt, dus van daar sloeg de oververmoeidheid toe.
We waren al bijna bij Nice in de buurt en dat is ook niet niets.
Jammer van die sedan alleen die door een uitwijk manoeuvre nu ondersteboven in de sloot ligt. Niet dat het ons wat kon schelen want wij gingen door. Het klinkt misschien een beetje egoïstisch, maar ons eigen belang telt nu eenmaal zwaarder, daar moeten de andere webloggers maar snel aan wennen, anders krijgen die ook een IP ban. Affijn, malheur dus en pech onderweg. Wat doe je dan? Je pakt de fles wiskey. En gaat het van klok-klok-klok.
Het kinderspeelgoed lag over de weg verspreid over een oppervlakte van hectares na onze close encounter of the first kind. Het had iets filmisch en iets symbolisch. Een horror scenario, maar wij rijden door, omdat het gekrijs van kindertjes met afgehouwen bloederige stompen inplaats van hun krijtwitte brekebeentjes en afgerukte geslachtsdelen niet om aan te horen is, je weetd an dat de hele kinderfabriek voor goed naar de sodommieter is en dan zet ik wel even die sixties popsong “ What a day for a daydream” keihard aan in de auto en presenteer mijn metgezellin een King pepermunt om op te zuigen.
Wij zingen het dan uit bij de CD speler en gaan wild dansen op de voorbank als we even op die ene parkeerplaats bij komen en een pak appelsjuu open trekken waarvan je wel ontzttend gaat schijten binnen drie minuten. Kan ons wat schelen, het is toch maar een homo ontmeotingsplaats, daar zijn ze wel gewend aan stront aan hun knikker en in het donker zien alle katten grijs, ook de rooie en draaien uit dien hoofde gewoon een grote drol van eigen gebakken stront met een rooie bloedpunt als accent er boven op en steken er een klein papieren Hollands vlaggetje in als souvenir voor de schijtgerechtigden die na ons komen, dan hebben die tenminste iets om bij te glimlachen als ze een harde druk hebben. En waarom ik nu plotseling aan de kaasdragers uit Alkmaar moet denken weet ik ook niet.

ROZEN EN MOTOREN

In elk geval graaide ik naar achteren vanaf de voorbank en had beet, dus ik riep om dat te onderstrepen: Het is hier heet in de koeienreet! en zette de airco aan om af te koelen. Het viel niet goed, die noodkreet van mij. De ander zou het kunnen opvatten als een roep om eerste hulp in noodverband voor de gulp en ik wilde liever een intellektjuwelen indruk maken op Zoenvis waarin plaats was voor powezie, rozen en motoren. Het hogere dus, dat onvermijdelijk het lagere incorpo reert, want waar heb je anders je tumtummetje voor gekregen? Toch niet om aan de wilgen te hangen? Of wel soms?
Ik dacht dat ik zoals gewoonlijk echt lollig was toen ik mijn diepste gedachten op het intieme vlak open en bloot ontvouwde van achter het stuur waar het zo goed filosoferen is. Alsof je een emmer leeg gooide! Ik had het deze keer lelijk mis! Ik zou het bezuren!
“Zeg, wie bedoel jij eigenlijk met pakker beet in d’r koeienreet? Je bedoelt toch niet dat ik…” vroeg Zoenvis met een frons op haar aangename gelaat en maakte van, pure verontwaardiging haar zin niet af.
“Even de camera pakken”, zei ik als excuus en om het moment vast te leggen zoals we doorgaans op doorreis deden. Zoenvis heeft een expressieve kop nu eenmaal in plaats van mijn altoos uitgestreken verneukeratieve pastoorssmoel dat stijf staat van de griffermeerde hypocrisie. Ik moets tijd winnen voor de cool down, dan zou alles goed komen.
“ Jij pakt helemaal de camera niet! Jij gaat mij nu eerst maar eens even pakken!” zei Zoenvis heel beslist, zo waar ik Zoenvis heet en jij de Berenman mummummumsmikkelsmekkelsmaksmak. Dat laatste een codewoord dat ik niet ga uitleggen anders is er wel weer een onfris ogende collega in een met verf besmeurd goedkoop t- shirt om aan te geven met zijn cliché van de onbegrepen kunsartiest aan de lezer dattie inspiratie heeft.
Ik trapte op de rem. Opende haar portier en scheurde haar leuke zwarte mini jupe van haar ranke lijf en daar ging het weer van hop hop hop er boven op in het korenveld. Een eye opener en een AHA Erlebniss in één. Alleen jammer van dat legioen teken en bloedzuigers dat nou aan mijn ballen hangt en er niet van af te branden lijkt.
We klopten het stof van onze kleding maar zagen er na afloop niet uit, onder de builen, schrammen, open wonden alsof we elkaar hadden afgetuigd in plaats van liefde gemaakt.
Ik besloot als verzoenend gebaar snel de CD “Love Hurts Like a Cybernetic Blazing Balloon in The Afternoon by Tsunami Thunderstorm Rainbows And White Lightning” van de Rock band Blokkie and The Pokers uit Stramproy aan te schaffen. Leuk kadootje voor moederdag.
Voorlopig was het nog niet zo ver. We waren immers On The Road.
Toen ik die map van de achterban na veel vijven en zessen dan eindelijk boven water had na veel wroeten en wringen gingen we weken later op de terugweg nog even langs om een kritikaster onder steboven te houden boven het P.M kanaal, dan piepten ze wel anders, die klootzakken. Dat is een hele schrik voor zo iemand als ie ons tegen komt met onze 1.84 en soms word er ook nog flink geslagen met de zweep of het rietje, want wie niet horen wil moet voelen, dat is de Golden Rule in SM en kunstenaarsland.

BLOTE BIPS

De blote bips dus zal er aan geloven, want blote bips kent geen tijd, alleen gezelligheid. Niet tevreden tot de striemen opwellen en paarszwart kleuren, mijn lievelingskleur. Ach, is zo iemand gelijk van zijn sinaasappelhuid verlost en ervaart misschien wel voor het eerst van zijn leven hoe knechtjespijn aan voelt en wij Meesters- en Meesteresse genot. Er op los rossen is het antwoord op heel wat persoonlijke problemen en maatschappelijke vraagstukken. Daarna drinken we dan op een terras aan het water een glaasje grenadine, want je wordt er heel warm van als je echt lekker te keer gaat met zijn tweetjes.
Doet me weer denken aan die rocker Marty Wilde and the Wild Cats. In Frankrijk had je een imitatie rochband Les Chats Sauvages.
Toch maak ik mij tegenwoordig zelden meer schuldig aan wild om mij heen slaan en trappen. Een vuistvuurwapen is toch veel effectiever op enige afstand als je in hinderlaag ligt en je houdt schone handen, als je de kruitsporen maar snel weg werkt is er geen schijn van bewijs tegen je.
Daarom kies ik ook niet langer voor het Bowiemes met dubbele bloedgleuf, want ze spuiten leeg waar je zelf bij staat als je dat in iemand zijn vlees douwt. Het is ook zo onhygiënisch in de lift. Zo iemand kan wel aids hebben en stel je voor dat de electriciteit uitvalt, dan zit je tussen twee etages in. Ja, dan blijf je hangen.
Je mag ze wel een beetje zeer doen, dat wel, anders heb ik die training in SM kringen voor niets ge volgd. Je pakt ze bijvoorbeeld gewoon bij de broekspijpen en trekt ze snel onderuit terwijl je ze in de vrije val opvangt en omgekeerd boven de snelle vliet houdt enkele momenten om ze vervolgens los te laten. Dat doe je alleen als ze niet kunnen zwemmen, anders is er geen lol aan. Helemaal fair gaat het er niet aan toe want ik ben een afgetrainde karateka. Een vechtmachine. Toch moet je dat allemaal niet te zwaar opnemen, want het is maar stoeien met elkaar. Er worden ook wel eens café tafels en stoelen in De Vette Bobbel door mij omver gegooid of een gebroken bierglas in iemand zijn treiter gedouwd, maar dat is kinderspel bij het echte grote werk, dan gaan hele flatblokken de lucht in en draai je elkaar een achterpoot uit om met het bloederige eind malkander om de oren te slaan.
Verder bestudeer ik nu de biologische en atomaire guerrilla voering om me ook op wat grootschaliger gebied in te bekwamen. Je zoekt toch de progressie, want als je in dit tijdsbestel niet opkomt voor baas in eigen buik en de daar aan gekoppelde rechten kom je nergens meer. Ook dit ligt allemaal in de oerkomische sfeer, dus klachten dient men maar bij de poes in.

(wordt vervolgd)

12 reacties op Ik ben nog steeds een gigantische steen des aanstoots in het kunstenaarsplantsoen (deel 3)

Reine jRagolo zegt: 23 juni 2010 om 18:39

Ik heb altijd begrepen dat naar mate je ouder wordt het libido afneemt.
Hoe zit dat dan met schrijven. Neemt dat ook af of zet je de hand dan op de automatische piloot.

FRED VAN DER WALLENBAAS zegt:23 juni 2010 om 19:01

REINE
IK LUL GEWOON EEN EIND IN HET WILDE WEG WANT ER VALT ALTIJD WEL WEER WAT AN TE LULLEN -IK WEET HEEL ZEKER DAT HET ALLEMAAL NERGENS OP SLAAT ALHOEWEL SOMMIGE PROTESTERS MIJ VAN ALLES SCHIJNEN KWALIJK TE NEMEN VAN ACHTER HUN BURO- EN DAN KOMT HET ALTIJD WEL WEER GOED UITEINDELIJK WANT ALL IS WELL THAT ENDS WELL ZEGT DE ENGELSMAN
Wat dat nou weer betekent, Dat moeten ze mij niet vragen. Ik weet echt helemaal niks nergens iets van.
Ooooh, wacht even, ik had de grote letters weer eens aan per ongeluk en dat wordt sinds kort als zwaar beledigend en onfatsoenlijk op de koop toe ook nog ervaren in brede kring heb ik begrepen.
Dat zijn ” Telegraaf” manieren, naar men zegt. Wist ik veel!
Een aantal webloggers heeft het sinds enige tijd niet meer zo begrepen op die Fred van der Wal en Isis Nedloni en daar kunnen zij toch zo om zitten treuren met zijn tweetjes in een verlaten bushok tot de zon gaat schijnen en die hondendrollen geur gaan af geven plus het putriferende zaad in dicht geknoopte kapotjes onder de bank lelijk begint op te spelen tot zeppelin formaat. Je rot gewoon van de bushalte af! Alsof dat allemaal normaal is!
De weblogger heeft geen klagen; al dagen lang is niets meer van Isis op het weblog vernomen hetgeen heel wat lezers gerust stelt en als Fred van der Wal, die naar menigeen beweert alles aan elkaar liegt ook nog zou verdwijnen is de rust weer gekeerd. En daar gaat het toch om ? Rust?

Wim Duzijn zegt: 23 juni 2010 om 19:15

Kan jij als ‘afgetrainde karateka’ eigenlijk dat verhaal van JORAN geloven, waarin hij zegt dat hij een meisje met een karateslag om het leven heeft gebracht?
Ik kan me JORAN eerlijk gezegd niet als karate-expert voorstellen. In zeker opzicht lijkt hij op jou (gelooft bij tijden heilig in zijn eigen leugens), zodat ik benieuwd ben naar jouw deskundige antwoord.

FRED VAN DER WALLENBAAS zegt: 23 juni 2010 om 19:28
Helaas is karate voor mij nu al 15 jaar geleden dat ik stopte. Begin jij ook al met mij van leugens te betichten?
Mijn curriculum vitae, lijst van tentoonstellingen en publicaties zijn allemaal te controleren, dus waar hebben we het over.
Prima hoor, maar kom dan met concrete aantijgingen en niet met natte vinger werk, dan krijg je mijn antwoord.
Beantwoorden
Reine jRagolo zegt:
23 juni 2010 om 20:17
Dan heb ik ook nog wel een concrete vraag over die Joran van der Sloot.
Hoe moet je nu een concrete vraag naar iemand formuleren waarbij je zeker weet dat ie er niet meer op terug kan komen.
Ik stel die vraag speciaal aan jou omdat ik lees dat jij in je leven zoveel weerstand hebt ontmoet, vooral in Friesland, dat je toch door en door getraind moet zijn om iets voor elkaar te maken.
De juiste vraag bij de juiste man.
Beantwoorden
fred van der wal zegt:
23 juni 2010 om 20:28
Weerstand is om te overwinnen
als je iets leert van karate is het dat wel
zelfbeheersing
en om letterlijk door het
stof te gaan
om dingen te leren waarvan je denkt
ze nooit te
kunnen bereiken
in Friesland zijn er enkele kunstenaars
die ook stevig worden tegen gewerkt
of geen medewerking krijgen
ik denk aan H. die zo gelukkig is over
meer talenten te beschikken
beeldhouwen, schilderen, lassen, metselen, timmeren,
aanleg electriciteit, water en gas
intereieurs van schepen verbouwde
en voorzien van een goed ogende
metgezellin die geweldig ambachtelijk handvaardig is
en dingen maakt waar menig artiest niet aan kan tippen
een marmeren vloer naadloos legt
of een straat legt van geeltjes
die passen bij de boerderij in O.
Beantwoorden
fred van der wal zegt:
23 juni 2010 om 20:28
Joran van der Sloot
verwende sufferd
ik kan me daar
niks bij voor stellen
Beantwoorden
Reine jRagolo zegt:
23 juni 2010 om 21:22
Hoe kom je erbij dat hij verwend is.
Die arme jongen moet zijn geld verdienen aan een pokertafel in Zuid-Amerika.
Dat is hartstikke gevaarlijk daar.
Beantwoorden
fred van der wal zegt:
23 juni 2010 om 21:46
JA,
ARME JONGEN?
ZOONTJE VAN EEN ADVOCAAT:RECHTER IN OPLEIDING
Altijd verwend
je geld verdienen in het schimmige onderwereld sirkwie van pokeraars
je ziet waar het toe leidt
Beantwoorden
Wim Duzijn zegt:
23 juni 2010 om 23:44
Je moet de boel nuchter bekijken FRED.
Jij fantaseert er lustig op los hier en je noemt je zelfgeschapen fantasiefiguren veelal gewoon ‘Fred van der Wal’.
Joran van der Sloot doet dat ook.
Joran weet vaak niet wie de echte Joran van der Sloot is.
Tijdens het politieverhoor schilderde hij zichzelf af als een karateka met dymaniet in zijn vuisten.
Vandaar mijn vraag.
Beantwoorden
fred van der wal zegt:
23 juni 2010 om 23:46
Bovenstaand verhaal is uiteraard fictie
daar hoef je geen detective voor te zijn
de persoonsverwisseling die je voor staat is onjuist