Daarom snel geplengd die zoute traan, liet ik voor de powezij in d’ogen staan. Alleen zo kon ik verder gaan

Ik mijmerde door.

Had ik niet beter pindas kunnen gaan doppen?

Keek verder dan mijn neus lang was met die infra rood verrekijker uit de
dumpwinkel om de hoek naast het komenijswinkeltje van GaitJan Kruutmoes met zijn
kutkonijnen en wat ik daar zich zag afspelen in de bosjes, nee, dat was niet om
over naar huis te schrijven. Laat ik het onder de vleespet houden, anders wordt
menigeen nog verkouden.

Ik keek totaal ontheemd in veld en beemd rond. Staarde, zag groen en geel en
waar mijn oog zich wendde, omlaag, omhoog, ‘k wist; we houwen het niet droog.

In het onbepaalde verschiet zag ik een wijle den ander niet.

Daarom snel geplengd die zoute traan, liet ik voor de powezij in d’ogen staan.
Alleen zo kon ik verder gaan.

En weer zag ik verder dan wat ik in mijn stoutste dromen had gezien. Visionair
gesproken, de bedauwde, wazige ogen geloken.

Voor zover je bij nacht een ontij tenminste kunt rond kijken.
Niet ver dus.
Eigenlijk geen hand voor ogen te zien aanvankelijk tot de maan een Hi Ho Silver
Lining gaf aan een donderveelkoppige overtrekkend loodgrijs wolkdek.
Het zou binnen korte tijd ophouden met zachtjes te regenen wist ik na die
ellenlange lessen over klimatologie en meteorologie van meneer Hermans met zijn
vogelachtig profiel.
Ik had van jongs af aan een Onweersneus.

De capuchon van mijn eigele windjopper trok ik over mijn kop. Ik was allergisch
voor ander mans zure regen en vermeed meestal de Golden Showers, gemeengoed in
de bosjes.

En wat zien ik toen mijn ogen aan het duister gewend waren?
Ziet de ten hemel geheven wortel treurend in haar tortel die de klamme sponde
derft en het gekrookte riet aan de voet der neergebuinde wilgen van
tranentrekkend gevoel en lillende liefde sterft… while my guitar gently weeps,
want zonder geluid kan het niet!
Dat willen wij-een totaalpakket, tijdelijk in prijs verlaagd- en wie niet horen
wil moet lek ker gaan voelen.

Een dikke zeven dus voor alle moeite.
Zal ik dan niet eindigen als de los gezongen bezinger van de berstenvolle lamme
klo…. pardon, klamme loten der volsap stromende zul’vren berken met hunne
onrustig uitspruit ende bladerdek in het zulveren voorjaarslicht van de
maneschijn begeleid door de lied’ren der nachtegalen, het gekwek van jonge
eenden en de roep van The Lonesome Wolf die aan onze grenzen staat te wachten
tot die ook eens binnen mag tegen half acht met zijn roedel?

Die blues Early One Morning nog eens afspelen op mijn MP3 afspelen. Of Rock Me
Baby van Bo Diddley? Stormy Monday?
Als dan ook nog de stormvogel onrustig over wiekt in zijn scherende vlucht
gelijk de zwaluw onvoorspelbaar zwalkend zwenkt in zijne onvoorspelbare banen,
de beschrijven de wiskunde van de lucht en de Tjif Tjaf lekker tjiftjaft kan de
avond niet meer stuk en daar is de avond toch ook voor want aan een stukkende
avond zonder meer hebben we toch met zijn allen ook weer niks, naks notting,
mijn lul smaakt naar bedorven bokking?Wie zal de brokken lijmen? Nee, de vis wordt duur betaald.
Natuurlijk wel even hand in hand voor Volk en Vaderland op het sterretjesmos in
het Berenbos met een lekker mokkul die wel een pint lust en een punt kan zetten,
alhoewel boeiende gesprekken over het Hogere der lage lusten en vice versa niet
uit de weg gegaan moet worden.

Als we wel even de wekker zetten…

Toon gerelateerde artikelen

Dit bericht maakt deel uit van de groep(en)

Bloggers in het Buitenland

BOOBIE WOOGIE LINGERIEGROEP

Cultuur & geschiedenis

Diversiteit

illustraties/kunst

Kunst & cultuur

Persoonlijk

Volgend artikel in dit blog
15reacties

lidy 19-03-2010 11:04

Wat een rijke taalbeheersing.
Ik ben er stil van.
🙂

fred “honeydripper” van der wal 19-03-2010 11:08

Dank Lidy voor lovende reactie
ik krijg dur gelijk een kop van als een boei
knalpaars met rode aderen
van die opgezwollene
niet normaal meer
en geen gezicht
voor de buren
licht noch uitzicht
krakend tijdsgewricht
burgerplicht
elk gat gedicht
ook in de hand
en de rest
houdt ook niet over
die kunstenaarskop
doorgroefd
het dunne zulveren haar
gelijk de zwijgende berk in het maanlicht
niet veel belovend
kan een berk dan iets anders
dan zwijgen
slechts lispelen
met zijn kokette blaadjes
in de zoele zomerwind
of is het zwoele zomerwind
krijg nou gauw een kind
en toch
ondanks alles
moeten we doorroeien met de
riemen die we hebben
ook al zijn ze
als pollepels zo kort
of zitten onze handjes
aan onze schouders
homoniemende softenon niemands
kinderen
ook zij hinderen
wegwerpwelstandsmormels
nee
wij komen er op die manier wel
met onze opblaasbare rubberboot
goed gemanicuurd
een hele kluss voor kalknagels
en anders wenken daar
de wachtende kale klippen
de blaren op onze lippen
maar dat
komt door de lentezon

Verban deze gebruiker (77.165.28.216) Verwijder deze reactie

meebenotty 19-03-2010 11:18

de roestige haan in mij kroop zojuist weer op zijn stok